Vulcan Baru
Door: cathydeboer
Blijf op de hoogte en volg Cathy
17 Januari 2011 | Panama, Colón
Vanochtend ben ik terug gekomen van een trip naar Vulcan Baru. dus vandaar een nieuw verhaaltje
Vulcan baru. is een vulkaan hier in panama is niet meer actief en is het hoogste punt van panama met 3000 en nog wat meters.
Toen ik van de vulkaan hoorde dacht ik daar wil heen. dat wil ik beklimmen. want als je helemaal boven bent kan je de 2 oceanen zien. nouja dat wil ik wel leek me super.
nouja vrijdag ochtend was het zover we moesten om 7 uur sochtends op het busstation in panama zijn. maar aangezien de trip van colon panama ook nog iets van een uur is ben ik maar in panama blijven slapen. zodat ik iets langer kun blijven slapen want die energie zou ik wel nodig hebben.
vrijdag ochtend zaten Ruth ik en Davis (een vrijwilliger uit panama ) in de bus. ergens in de middag kwamen we aan in David. we gingen naar een huis in la conception waar we konden slapen wederom iemand van Afs. spullen daar neergezet en op naar de supermarkt. want ja er moest eten worden gehaald voor 3 dagen.. pff wat eet je zoal in 3 dagen. ik heb maar soep, ontbijtgranen, energierepen, brood en spullen van dat ingeslagen. daarna even een burger eten en terug naar het huis. spullen gepakt en geslapen uiteindelijk sliep ik pas om een uurtje of 11 omdat me tas een beetje te klein was en niet wist wat ik mee moest nemen.
om 3 uur kwam een pick-up ons ophalen op naar de vulkaan. uiteindelijk begonnen we om half 6 te lopen en koud dat het onder aan de vulkaan was pfff. dus maar snel de trui uit me tas gepakt ( trui ?? ja van famillie en vriendlief had ik maar kleren geleent want ik heb hier alleen maar zomer kleding).
nouja al snel hadden we het warm maar het was toch maar beter om je trui nog maar even aan te houden uiteindelijk 13 uur later waren we aangekomen bij de krater waar we gingen slapen. de laatste 6 uur waren echt verschikkelijk was zooooo verschikkelijk zwaar ik voelde me slecht weinig geslapen pff. aangekomen moest ik wel een traantje laten omdat ik zo kapot was en alle emotie en blij was dat ik was aangekomen.
eenmaal daar gingen we al vrij snel slapen maar daar was het echt koud. ik sliep ik een tent voor 2 personen. maar in werkelijkheid lagen er 4 personen om 12uur snachts kwamen we erachter dat dit niet meer langer kon en 1 persoon ging naar een andere tent.
uiteindelijk weinig geslapen wakkerworden kutvoelen en weer 2 uur verder klimmen naar de top. ik kon niet meer ik was gebroken! maar ik moest en zal die 2 oceanen zien en boven wachtte onze soep en chocolademelk. dus ik moest ik wilde dus dat heeft me er doorheen geholpen. eenmaal boven gingen we naar het huisje om even wat warms naar binnen te werken daar waren ook stapelbedden dus lagen we daar ook nog half te slapen. nouja nog klein stukje verder naar het kruis daar zouden we de 2 oceanen zien. maar nee hoor het was bewolkt dus we hadden pech geen 2 oceanen..
nouja wij weer naar beneden naar onze tenten in de krater hebben we daar nog vuur proberen te maken maar ik dacht laat ik vestandig zijn. laat ik eens optijd gaan slapen 8uur want ik wist dat ik die energie wel nog had. maar nee hoor om 12 uur snachts sliep ik nog steeds niet het was zoo koud ik heb ook echt 2 nachten winter gehad en dacht echt dat ik dood ging van de kou. ik had 4 paar sokken aan een legging een dikke trainingsbroek een hemp ( ja papa een hemd !! ) een dun vestje en een dikke dikke trui, een dunne sjaal en een muts. en dat alles in een slaapzak maar ik had het nog steeds koud. op een moment gingen Ruth en ik maar in 1 slaapzak. dat hielp wel tegen de kou maar we konden niet slapen want het was niet echt comfortable. uiteindelijk heel weinig geslapen en moesten we weer naar beneden om half 10 gingen we naar beneden en om half 4 waren we aangekomen maar de eerste 2 uur was ik verschikkelijk bang dat ik naar beneden zou donderen en met me hoofd op een een steen zou komen want dat was het stuk van de rotsen en ik was bang en wat gebeurt er valt er een meisje achter me van een steen ik kon haar nog half tegen houden zodat ze niet verder zou donderen.. mm..
nouja uiteindelijk leven we allemaal nog en ik ben nu echt helemaal kapot ! en me lichaam doet zeer niet normaal overal spierpijn ik kan echt amper lopen. en me spijkerbroek is helemaal kapot van het klimmen eerst kon ik het nog knippen tot een short maar nu is het meer een miniminimini zie poesrokje.. en me sneakers zijn volgensmij ook niet meer helemaal heel.
maar ikwilde het doen en heb het gedaan nu kan ik niet terug denken van hoe zal dat geweest zijn. het was echt verschikkelijk maar ben toch wel trots op mezelf dat ik het gedaan heb maar nooit nooit nooit weer !
ciaooooo
-
18 Januari 2011 - 12:40
Petra:
Wouw,, ja idd je kan heeeeel trots zijn op jezelf dat je dit gedaan hebt.
Er zijn zeker een hele hoop mensen die hier erg jaloers op zijn.
Je moet natuurlijk niet vergeten dat het hoogte verschil van begin tot eind ook vermoeidheid met zich mee brengt en om dan door te zetten SUPER !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
22 Januari 2011 - 11:10
Yvonne:
Dit is wel super het voglende verhaal iets minder super maar wel spannend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley